Twee weken geleden ben ik tijdens het werk door m'n rug gegaan. Het voelde alsof er, vanaf m'n onderrug tot in m'n rechterdijbeen, een mes werd gestoken in m'n zenuw. Dat deed verrekte veel zeer. Nou kan ik wel wat pijn hebben, maar nu moest ik toch even gaan zitten zodat ik niet van m'n stokje draaide. Na wat doktersbezoeken en een CT-scan bleek dat ik de trotse bezitter was van een acute lumbago. Dat gaat wel over, maar wat me vooral interesseerde was wat er met me zou gebeuren op lange termijn. Blijkt dat de kans op een hernia erg groot is als ik zwaar fysiek werk zou blijven doen en ik heb al een scheve bekkenstand. Simpel, dan stoppen we ermee en gaan we iets anders doen. Wat, dat zien we wel, er komt wel iets uit de bus vallen.
Maar ik wil het hier eigenlijk over pijn hebben. Pijn kan je ook positief benaderen. Bijvoorbeeld, als ik weer eens achter m'n peeceetje zit, zoals nu, en ik zak weer in een slechte houding, dan voel ik onmiddellijk pijn in m'n onderrug. Dus even houding corrigeren. En ook vandaag tijdens de training zo. Nu willen wij in onze stijl zo min mogelijk kracht zetten en alles vanuit constructie doen. Zo gemakkelijk is dat nog niet, anders zouden we allang Tai Ch'i-meesters zijn. Maar dus toen ik daarstraks de partneroefeningen liep, vanaf het moment dat ik kracht gebruikte om 'yemafenzong' in te zetten, kreeg ik pijnscheuten van hier tot ginder in m'n onderrug. Dus was het zaak om zo te bewegen dat ik geen pijn voelde. En als dat lukt weet je dat je correct beweegt (in ieder geval toch beter) en min of meer in constructie staat. Prachtig toch! Ik heb zomaar gratis en voor niks een geweldige 'waarschuwer' gekregen. Zo één met toeters en bellen en een ganse fanfare die allemaal schreeuwen: "Hey, man, wat doe je nou, je beweegt niet goed!" Dus, in plaats van te zeuren "Oh, arme ik" zeg ik "lang leve mijn lichaam!" How, even terug m'n zithouding corrigeren daar :)
Ja, zoals Hägar ooit eens zei: 'Pijn is fijn!'
