Twee weken geleden ben ik tijdens het werk door m'n rug gegaan. Het voelde alsof er, vanaf m'n onderrug tot in m'n rechterdijbeen, een mes werd gestoken in m'n zenuw. Dat deed verrekte veel zeer. Nou kan ik wel wat pijn hebben, maar nu moest ik toch even gaan zitten zodat ik niet van m'n stokje draaide. Na wat doktersbezoeken en een CT-scan bleek dat ik de trotse bezitter was van een acute lumbago. Dat gaat wel over, maar wat me vooral interesseerde was wat er met me zou gebeuren op lange termijn. Blijkt dat de kans op een hernia erg groot is als ik zwaar fysiek werk zou blijven doen en ik heb al een scheve bekkenstand. Simpel, dan stoppen we ermee en gaan we iets anders doen. Wat, dat zien we wel, er komt wel iets uit de bus vallen.
Maar ik wil het hier eigenlijk over pijn hebben. Pijn kan je ook positief benaderen. Bijvoorbeeld, als ik weer eens achter m'n peeceetje zit, zoals nu, en ik zak weer in een slechte houding, dan voel ik onmiddellijk pijn in m'n onderrug. Dus even houding corrigeren. En ook vandaag tijdens de training zo. Nu willen wij in onze stijl zo min mogelijk kracht zetten en alles vanuit constructie doen. Zo gemakkelijk is dat nog niet, anders zouden we allang Tai Ch'i-meesters zijn. Maar dus toen ik daarstraks de partneroefeningen liep, vanaf het moment dat ik kracht gebruikte om 'yemafenzong' in te zetten, kreeg ik pijnscheuten van hier tot ginder in m'n onderrug. Dus was het zaak om zo te bewegen dat ik geen pijn voelde. En als dat lukt weet je dat je correct beweegt (in ieder geval toch beter) en min of meer in constructie staat. Prachtig toch! Ik heb zomaar gratis en voor niks een geweldige 'waarschuwer' gekregen. Zo één met toeters en bellen en een ganse fanfare die allemaal schreeuwen: "Hey, man, wat doe je nou, je beweegt niet goed!" Dus, in plaats van te zeuren "Oh, arme ik" zeg ik "lang leve mijn lichaam!" How, even terug m'n zithouding corrigeren daar :)
Ja, zoals Hägar ooit eens zei: 'Pijn is fijn!'
28/09/2007
2/09/2007
Back
Voila, terug vanuit India. Heel interessante ervaring, maar toch blij dat ik weer in het Belgenland ben, alleen al voor de bijzonder aangename temperatuur hier :)
Heb een aantal kleine dingetjes ontdekt in m'n oefening en ook iets heel interessants over mezelf persoonlijk, een nieuw inzicht in m'n persoontje als het ware.
Een paar van de ontdekkingetjes hebben betrekking op 'staan': niet staan als ik net gegeten heb en niet staan in een kamer met weinig zuurstof bv.
Ook heb ik een bepaald patroon ontdekt tijdens het lopen van de stappen. Je oefent en probeert wat uit en plots voel je dat het goed zit. Hoe het werkt en hoe je dat nu gedaan hebt, blijft alsnog een raadsel, maar je hebt het eenmaal gedaan, je lichaam heeft het als het ware herkend, dus je weet dat het er is. En dan ga je daar naar zoeken en uitproberen tot het iets vaker lukt en zo verder tot je het onder de knie hebt. Belangrijk is wel, zeer erg belangrijk zelfs, dat je dagelijks blijft trainen of je verliest de net opgedane vaardigheid en je kan weer opnieuw beginnen.
India was ook een heel erg goeie training qua alertheid. En een heel erg goeie om uit klemmen te geraken, want ik ben ontelbaar veel maal aangeklampt geweest. Dan grijpen ze je hand en pols met beide handen krachtig vast om je mee te sleuren naar hun winkeltje vol nepartikelen die veels te duur zijn. In plaats van te trekken en sleuren, kon ik lekker oefenen op een techniek die we eens hadden geoefend. Eigenlijk niet zozeer een truukje, maar proberen te voelen waar het licht is. Veel gefaald, maar ook enkele malen gelukt. Het is leuk, alles is eigenlijk oefening, heb ik ontdekt, maar dat wil ik wel eens vergeten :)
Ik heb ook aapjes kunnen observeren, heel leuk en interessant om bezig te zien. Wat me opviel was dat ze hun zwaartepunt altijd zo laag mogelijk probeerden te houden. Ze zijn heel erg lenig en springerig, maar erg gecontroleerd in hun bewegingen en ik heb de indruk dat ze zwaar staan. Gao tan Ma volgens de aap :)
Wat nog meer? Ohja, als je weet dat er een confrontatie aankomt, is het belangrijk om in de mate van het mogelijke zelf de plaats en het tijdstip 'uit te kiezen' zodat die in je voordeel is. Zo heb ik een hippie-junk-emotioneel wrak meegemaakt die razend kwaad was (en wit weggetrokken!) en dat kanaliseerde naar mij en m'n vriendin. Ik was op dat moment ziek (barstende hoofdpijn en erg misselijk) en wilde dit 'gevaar' op de een of andere manier afwenden. Ik schets het even in het kort, want het is een lange historie feitelijk. Maar bon, ik heb gewoon gewacht en een moment uitgekozen waarop ie in het nadeel was en me niet aan zou kunnen vallen (hij zat op z'n motor met een grote rugzak op z'n rug, een kleinere op z'n borst en helm op het hoofd in het midden van een heel erg drukke straat) en zo kon ik op em inpraten tot ie gekalmeerd was en me zelf de hand wilde schudden. Timing is erg belangrijk op alle momenten. Kalmte ook. Alles is krijgskunst, of beter nog, kán krijgskunst zijn. En hierover las ik net een stukje in een boek vertaald door Thomas Cleary, 'The Family Traditions on the Art of War' by Yagyu Munenori.
Ik citeer: " Also, in social and professional relationships, since you are acting as you see situations develop, the attitude is the same as that of the warrior, even when there is no discord. The mindfulness to observe the dynamic of situations even in a group is an art of war. If you do not see the dynamic of a situation, you may remain too long in company where you should not be and get into trouble for no reason."
Exact wat ik heb meegemaakt. Ik had op voorhand kunnen weten dat ik niet met die jongen in zee had moeten gaan, maar werd verblind door medeleven en daardoor luisterde ik niet naar m'n gevoel. Met alle gevolgen vandien.
Ik heb ook een zwaard gekocht, het bleek geen sinecure om het door de security te krijgen op de vlieghaven, maar dat is uiteindelijk gelukt. Ik heb het gekocht in een klein winkeltje in Amritsar, de hoofdstad van de Sikhs. Het is compleet verroest en beschadigd, maar ik vond het zo mooi qua vorm en het ligt lekker in de hand. Heb er al wat roest af kunnen schuren en blijkt dat er op het lemmet allemaal afbeeldingen van dieren en ook wat bergen staan. Volgens mij is het een sierzwaard, zo een dat je aan de muur hangt, maar ach, ik vind het prachtig!
Telkens als ik in Azië ben, kom ik terug met een hoop boeken, zo ook deze keer. 15 zelfs :) De Shambhala-editie van 'The Book of Five Rings', een boek over Chinese 'military manuals' van Sawyer, twee boekjes geschreven door Cai Longyun in de reeks 'Chinese Kungfu Series', een Chinese versie van de Dao de Jing die ik nog niet had, de Shambhala Guide to taoism van Eva Wong, een boek dat ik een aantal jaren geleden had gekocht in Nepal, uitgeleend en nooit teruggekregen, heb ik nu toevallig teruggevonden in Mc Leod Ganj: The Bodhissatva Warriors,... . Ze kosten ginder een pak minder, dus laat ik me altijd even gaan :)
Voila, tot zover een kort relaas van de reis. Het oefenjaar is weer begonnen en ik zie uit naar de eerste training op donderdag!
Heb een aantal kleine dingetjes ontdekt in m'n oefening en ook iets heel interessants over mezelf persoonlijk, een nieuw inzicht in m'n persoontje als het ware.
Een paar van de ontdekkingetjes hebben betrekking op 'staan': niet staan als ik net gegeten heb en niet staan in een kamer met weinig zuurstof bv.
Ook heb ik een bepaald patroon ontdekt tijdens het lopen van de stappen. Je oefent en probeert wat uit en plots voel je dat het goed zit. Hoe het werkt en hoe je dat nu gedaan hebt, blijft alsnog een raadsel, maar je hebt het eenmaal gedaan, je lichaam heeft het als het ware herkend, dus je weet dat het er is. En dan ga je daar naar zoeken en uitproberen tot het iets vaker lukt en zo verder tot je het onder de knie hebt. Belangrijk is wel, zeer erg belangrijk zelfs, dat je dagelijks blijft trainen of je verliest de net opgedane vaardigheid en je kan weer opnieuw beginnen.
India was ook een heel erg goeie training qua alertheid. En een heel erg goeie om uit klemmen te geraken, want ik ben ontelbaar veel maal aangeklampt geweest. Dan grijpen ze je hand en pols met beide handen krachtig vast om je mee te sleuren naar hun winkeltje vol nepartikelen die veels te duur zijn. In plaats van te trekken en sleuren, kon ik lekker oefenen op een techniek die we eens hadden geoefend. Eigenlijk niet zozeer een truukje, maar proberen te voelen waar het licht is. Veel gefaald, maar ook enkele malen gelukt. Het is leuk, alles is eigenlijk oefening, heb ik ontdekt, maar dat wil ik wel eens vergeten :)
Ik heb ook aapjes kunnen observeren, heel leuk en interessant om bezig te zien. Wat me opviel was dat ze hun zwaartepunt altijd zo laag mogelijk probeerden te houden. Ze zijn heel erg lenig en springerig, maar erg gecontroleerd in hun bewegingen en ik heb de indruk dat ze zwaar staan. Gao tan Ma volgens de aap :)
Wat nog meer? Ohja, als je weet dat er een confrontatie aankomt, is het belangrijk om in de mate van het mogelijke zelf de plaats en het tijdstip 'uit te kiezen' zodat die in je voordeel is. Zo heb ik een hippie-junk-emotioneel wrak meegemaakt die razend kwaad was (en wit weggetrokken!) en dat kanaliseerde naar mij en m'n vriendin. Ik was op dat moment ziek (barstende hoofdpijn en erg misselijk) en wilde dit 'gevaar' op de een of andere manier afwenden. Ik schets het even in het kort, want het is een lange historie feitelijk. Maar bon, ik heb gewoon gewacht en een moment uitgekozen waarop ie in het nadeel was en me niet aan zou kunnen vallen (hij zat op z'n motor met een grote rugzak op z'n rug, een kleinere op z'n borst en helm op het hoofd in het midden van een heel erg drukke straat) en zo kon ik op em inpraten tot ie gekalmeerd was en me zelf de hand wilde schudden. Timing is erg belangrijk op alle momenten. Kalmte ook. Alles is krijgskunst, of beter nog, kán krijgskunst zijn. En hierover las ik net een stukje in een boek vertaald door Thomas Cleary, 'The Family Traditions on the Art of War' by Yagyu Munenori.
Ik citeer: " Also, in social and professional relationships, since you are acting as you see situations develop, the attitude is the same as that of the warrior, even when there is no discord. The mindfulness to observe the dynamic of situations even in a group is an art of war. If you do not see the dynamic of a situation, you may remain too long in company where you should not be and get into trouble for no reason."
Exact wat ik heb meegemaakt. Ik had op voorhand kunnen weten dat ik niet met die jongen in zee had moeten gaan, maar werd verblind door medeleven en daardoor luisterde ik niet naar m'n gevoel. Met alle gevolgen vandien.
Ik heb ook een zwaard gekocht, het bleek geen sinecure om het door de security te krijgen op de vlieghaven, maar dat is uiteindelijk gelukt. Ik heb het gekocht in een klein winkeltje in Amritsar, de hoofdstad van de Sikhs. Het is compleet verroest en beschadigd, maar ik vond het zo mooi qua vorm en het ligt lekker in de hand. Heb er al wat roest af kunnen schuren en blijkt dat er op het lemmet allemaal afbeeldingen van dieren en ook wat bergen staan. Volgens mij is het een sierzwaard, zo een dat je aan de muur hangt, maar ach, ik vind het prachtig!
Telkens als ik in Azië ben, kom ik terug met een hoop boeken, zo ook deze keer. 15 zelfs :) De Shambhala-editie van 'The Book of Five Rings', een boek over Chinese 'military manuals' van Sawyer, twee boekjes geschreven door Cai Longyun in de reeks 'Chinese Kungfu Series', een Chinese versie van de Dao de Jing die ik nog niet had, de Shambhala Guide to taoism van Eva Wong, een boek dat ik een aantal jaren geleden had gekocht in Nepal, uitgeleend en nooit teruggekregen, heb ik nu toevallig teruggevonden in Mc Leod Ganj: The Bodhissatva Warriors,... . Ze kosten ginder een pak minder, dus laat ik me altijd even gaan :)
Voila, tot zover een kort relaas van de reis. Het oefenjaar is weer begonnen en ik zie uit naar de eerste training op donderdag!
Abonneren op:
Posts (Atom)
