Ik werk nu bijna 4 maanden als poetsman. En verdomd, ik had nooit durven denken dat het zo zwaar zou zijn. Ik kom elke dag geheid kapot naar huis. En vooral m'n rug ziet af. Nu heb ik al een scheve bekkenstand, maar de godganse dag bukken, zwabberen, dweilen, emmers zeulen, stofzuigen, dingen tillen, enz. , it's killing me. Ik heb al ettelijke malen in het fabriek gestaan, aan de band of vrachtwagens lossen en laden, maar kuisen is voor mij veel en veel zwaarder. Alle respect voor die miljoenen kuisvrouwen (en enkele kuismannen) die dagelijks 8 uur per dag (en vaak veel meer) hun ding doen, nogmaals RESPECT!!
Natuurlijk zien ze er niet zo goed meer uit wanneer ze 60 jaar zijn, dat hoef ik je niet te vertellen.
Dit even als intro.
Ik dacht dat fysiek werk me sterker zou maken. En op een manier klopt dat. Ik kan nu veel zwaardere dingen tillen, heb zichtbaar meer armspieren gekregen, ook m'n benen zijn steviger geworden, en ook daar zie je duidelijk toegenomen spiermassa. Daar komt nog bij dat ik per maand gemiddeld 300 km fiets, dat is zo'n 15 km per dag. Nu lijkt dit misschien allemaal wat overroepen, maar voor iemand die jarenlang niets van fysieke inspanning gedaan heeft, kan dit wel tellen. Dus, ik dacht dat dit soort werk me sterker zou maken, en daarom dus ook een positieve invloed zou hebben op m'n oefening in Tai Chi. Welwel, je voelt em al komen, het heeft dus allesbehalve een goeie invloed! Hoezo dan?
Ten eerste het simpele feit dat ik 's avonds moe thuiskom en gewoon geen fut meer heb om te oefenen. Ik wil gewoon op bed gaan liggen en liefst zo min mogelijk bewegen, "want morgen komt er weer zo'n helse dag." En wie niet oefent, wordt niet beter, simpel.
Ten tweede heb ik gemerkt dat het staan veel moeilijker ging de laatste maand. Na amper 30 seconden sta ik al te bibberen op m'n benen en het doet verdomd veel zeer. (En het is niet het 'vuur' dat je in beide bovendijbenen voelt als je goed in je vijf punten 'staat') Ik ga al snel omhoog met m'n constructie in plaats van te hangen en m'n focus wordt constant naar die pijn getrokken, m'n ademhaling geraakt compleet in de war, .. de hel quoi!
"Hoe kan dat toch, dit klopt toch niet??!" dacht ik bij mezelf. Maar ik heb een antwoord gevonden. Of het waar is of niet, dat weet ik niet, dat ontdekken we later wel weer.
Bij 'staan' moet je constant naar beneden toe ontspannen. En ik merk dat m'n spieren ofwel slap zijn ofwel heel erg gespannen. In het eerste geval moet ik er alle aandacht bijhouden dat ik niet omval, en in het tweede geval zijn m'n spieren al zo gespannen dat ik alle moeite heb om ze überhaupt wat te kunnen ontspannen. Waardoor ik dus niet op m'n ademhaling kan letten, m'n onderrug ontspannen en nog zoveel meer. Ik kan enkel met m'n benen bezig zijn! Mahinda, die ook bij de School van de Kraanvogel oefent en al heel wat langer dan ik, zei me ooit: "je kan dan wel veel spieren hebben, maar als je niet leert om ze van binnenuit te ontspannen, zal je nooit zwaarder kunnen staan dan dat je spieren hebt." Buiten het feit dat ik m'n spieren dus teveel vermoei, is het op zich geen probleem als je veel spieren hebt, je moet het maar doen met wat je hebt meegekregen. Maar het is wel onzinnig om binnen de interne krijgskunsten je spiermassa te vermeerderen op een manier zoals bv. bodybuilders dat doen of door powertraining ofzo. Want hoe meer spieren je hebt, hoe meer je er moet ontspannen! En hoewel ik niet aan powertraining of gewichtheffen doe, is dit werk dus blijkbaar ongeschikt en zelfs contraproductief voor m'n Tai Chitraining! En heb ik dus vakantie genomen en ben ik op zoek naar een andere job :)
Tot slot wil ik jullie dit nog meegeven: een artikeltje over staanoefeningen van Tu-Ky Lam. Om m'n leraar even te quoten "Tu-Ky lam kende ik al van naam door zijn vele publicaties in Tai Chi Magazine en hem lijkt het gelukt te zijn: een artikeltje waarin alles stap voor stap duidelijk wordt uitgelegd. Niets aan toe te voegen!"
Volg de link --> http://www.geocities.com/tukylam/qastand.html
